ΣΙΜΟ ΚΑΙ ΣΙΜΟ ΚΑΙ ΤΑΚΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΕΜΗ!

Την εποχή της Τουρκοκρατίας, ένας Στεμνιτσιώτης έφτιαξε σε κάποιο χωριό τα καντήλια της εκκλησίας, με νοθευμένο ασήμι. Όταν τα παρέδωσε, οι επίτροποι της εκκλησίας διαπίστωσαν ότι τα καντήλια δεν είχαν το χρώμα που έπρεπε και υποψιάστηκαν τη νοθεία, την οποία όμως δεν μπορούσαν να αποδείξουν, αφού δεν ήξεραν την τέχνη. Άρχισαν λοιπόν οι συζητήσεις μεταξύ τους, λύση δεν βρισκόταν κι έτσι τεχνίτης και επίτροποι παρουσιάστηκαν στον κοντινότερο Κατή (Τούρκος δικαστής). Εκεί ο τεχνίτης αναγκάστηκε να ορκιστεί ότι τα καντήλια ήταν φτιαγμένα μόνο με ασήμι. Ο τεχνίτης προς στιγμή φοβήθηκε να ορκιστεί στο Ευαγγέλιο ψέμματα, αλλά μετά βρήκε τη λύση: Ορκίζομαι, είπε, ότι τα καντήλια που έφτιαξα είναι ...;σιμό και σιμό! Ο Κατής τον ρώτησε τι σημαίνει το «σιμό και σιμό» και εκείνος είπε "ασημό" δηλαδή καθαρό ασήμι. Μετά από τον όρκο και τη διευκρίνιση, ο τεχνίτης αφέθηκε ελεύθερος. Όταν όμως είχε απομακρυνθεί αρκετά από το χωριό, ο τεχνίτης φώναξε στους επίτροπους: "Ναι ρε, σιμό και σιμό και τάκω από τη σιέμη! (Ναι ρε, μισό-μισό και κάτω από τη μέση), δηλαδή το ασήμι που είχε χρησιμοποιήσει ήταν λιγότερο από το μισό κράμα!